(jaarlijkse) AVONTUURLIJKE, CULTURELE INLEEFREIS en NATUURREIS naar GHANA :
laatste week van juli en eerste week van augustus 2024 (22/7 - 6/8)
VOLZET !
De culturele inleefreis naar Ghana (vrijdag 28 juli tot woensdag 9 augustus 2023)
Was een fijne reis: alle deelnemers enthousiast, dankbaar, vol verwondering en ‘nederig’.
Een fantastische (grote) groep deelnemer, waarvan iedereen stuk voor stuk mensen zijn met een hart van hout.
Een overzicht kan je terugvinden op:
https://photos.app.goo.gl/oomufKJTWZWuuC679
Een verslag van deze reis (2021) vind je op de blog van één van onze medereizigers op :
ghanareis2021.blogspot.com
Wil je eens een andere reis, die je niet in de 'boekjes' vindt?
We bieden je aan : een culturele inleefreis naar het fantastische Ghana, de gouden parel in het zwarte West-Afrika!
We maken kennis met verschillende inheemse stammen, we bewonderen ook de prachtige natuur met zijn tropische regenwouden, schitterende palmstranden, natuurgebieden waar de apen uit je handen komen eten, we beklimmen rotsen en komen uit op een plaats weer je je plots in de film van "The Lion King" waant, we maken kennis met projecten die gesteund worden vanuit België (vzw Nyunmatabo, Corner Stone school, Plan International), we bieden 2 halve dagen 'vrijwilligerswerk' aan in schooltjes voor wees- en/of straatkinderen, we bieden 2 workshops aan (koken met de plaatselijke mensen, juwelen maken met afvalglas), we bevaren het prachtige Volta-meer waarbij je kennis maakt met het authentieke Afrika, we bezoeken de slavenkastelen waaruit de slaven vanuit Afrika naar het Westen zijn verscheept,...
Een ervaring om nooit te vergeten! Once in a lifetime!
Wanneer: De laatste week van juli en de eerste week van augustus .
coördinator: May Claes, Vlierstraat 52, 2400 Mol
meer info/contact: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. , 0496720545
Wil je meegaan in de vakantie van 2013.... schrijf je nu in, de inschrijvingen zijn beperkt en reeds begonnen
ENKELE BEELDEN...
Op het dak van de wereld boven het regenwoud
Uitkijk op de savanne
Beklimmen van rotsen in het 'oerwoud'
Afrikaans koken met plaatselijke bevolking
Samen naar de plaatselijke markt
Eten geven aan bavianen
Spelen met kinderen in verarmde buurten
Boottocht op het prachtige Voltameer met zicht op het authentieke Ghanese leven
Samen eten : cocoyam , bakbananen, stew,...
Telkens weer een blij weerzien :)
Een bezoek aan de school van VZW Nyunmatabo
Bezoek aan Corner Stone, school van weeskinderen,
Hoe makkelijk... baby op de rug!
Water uit de dorps waterput halen
Schitterende natuurontdekkingen zoals de Boti Waterfalls
Lopen boven de toppen van de bomen in het nationaal regenwoud
Verplaatsing met een groep en bagage... geen probleem !
Een dag op pad met de plaatselijke afdeling van Plan International
Juwelen maken uit afvalglas
Bezoek aan slavenkastelen
artikel over de slavenkastelen:
Historicus Hubert JMW Peters schrijft dat hij geen schuld of schaamte draagt voor de daden van onze 17de-eeuwse voorouders. Hoog tijd, meneer Peters, dat u eens iets leest over de Hollandse slavenkelders in Ghana.
Afgelopen maand bezocht ik in Ghana zowel Elmina Castle als Cape Coast Castle - twee slavenforten die in de 17de eeuw in bezit waren van Nederland. Helaas weten maar heel weinig Nederlanders van ons koloniale verleden op het Afrikaanse continent; we horen er zelden over.
De aan elkaar geketende slaven stonden er wekenlang in hun eigen uitwerpselen, de poep tot boven hun knieën
Tussen 1637 en 1814 werden er in Elmina Castle, onder auspiciën van de West-Indische Compagnie, per jaar zo'n 30 duizend mensen verhandeld. In de kerkers onder dit fort, in bedompte ruimtes van zo'n 6 bij 12 meter groot, propten de Nederlanders zo'n duizend Afrikanen op elkaar; een onvoorstelbare hoeveelheid mensen voor zo'n ruimte. Toen ik de kerker bezocht, stonk het er naar kattenpies. En dat was al een ondraaglijke stank. De gevangenen van onze Hollandse voorouders stonden hier minstens zes weken lang aan elkaar vastgeketend, voordat zij werden verkocht en verscheept naar de 'Nieuwe Wereld'. Velen van hen stierven dan ook.
In de jaren zeventig deden de universiteit van Syracuse (Verenigde Staten) en de universiteit van Ghana gezamenlijk onderzoek naar de muren van deze Hollandse slavenkelders in Ghana. Op de muren vonden de wetenschappers resten uitwerpselen tot zo'n 60 cm boven de vloer, de hele kerker rond.
Conclusie: de aan elkaar geketende slaven stonden er wekenlang in hun eigen uitwerpselen, de poep tot boven hun knieën. De universiteit van Ghana hield er onlangs nog met vrijwilligers een experiment. Hoe is het om in zo'n kerker, zonder wc, aan elkaar geketend te zijn? Na zes uur werd het onderzoek gestaakt. Reden? Het was absoluut ondraaglijk.
Maar dit was niet de meest mensonterende kerker van het Nederlandse slavenfort. Dat was namelijk de kerker van de terdoodveroordeelden. Achter een kleine deur, met daarboven een wandplaat met een doodshoofd en botten, sloten onze voorouders hun 'opstandige' gevangenen op. Zij stierven er, zonder licht, water of eten, een gruwelijke, langzame dood. Nieuwe 'opstandigen' werden tussen de stervende en al dode mensen gegooid. In de granieten vloer van deze ruimte kerfden de gevangenen diepe groeven met hun ketens, je ziet er rechte lijnen en cirkels. Een soort doodskunst: uitingen van totale wanhoop en leed. De Hollanders, altijd zuinig, ruimden de kerker pas als iedereen dood was. Kunt u zich dit voorstellen, meneer Peters, zonder dat u zich schaamt?
Boven deze kerkers staat de Hollandse Gereformeerde kerk. De stank uit de kerkers moet in de kerk te ruiken zijn geweest. Maar in de kerk hangt een haast serene wandplaat die De Heere en zijn woonplaats in het paradijs beschrijft. Weer boven deze kerk is het appartement van de Hollandse gouverneur. Wanneer hij maar wilde, koos hij een vrouw uit de vrouwenkerker, door lokale Nederlanders 'Het Hoerenhol' genoemd. De Nederlanders creëerden in Ghana hun eigen versie van hemel en hel.
Nederland heeft zich met de slavenhandel eeuwenlang schuldig gemaakt aan misdaden tegen de menselijkheid. Het zou goed zijn als de heer Peters, historicus van beroep, zich hierin wat meer zou verdiepen. Nog beter is het dat de Nederlandse regering haar koloniale geschiedenis zou (er)kennen, en excuses zou maken aan de nakomelingen van de slachtoffers van zulk diep menselijk leed.
Misschien hoeven we ons dan ooit wat minder te schamen - als natie en als burger.